ویتامین ها ،تعامل کننده های شناخته میشوند که به دو روش اصلی بر دستگاه ایمنی تاثیر میگذارند نخست سنتز سریع پروتئین و تکثیر سلول های کار آمد ایمنی مانند لنفوسیت های بی تابع ذخایر مواد مغذی است که با مقادیر کافی ویتامین ها تنظیم نمیشود.دیگر اینکه ،ویتامین های آنتی اکسیدانی(پرو ویتامین ها –کاروتینوئید ها و فلائونویید ها )با پیشگیری از آسیب بافتی ناشی از اکسیدان های مشتق از تحریک دستگاه ایمنی ،نقش مضاعفی را در تنظیم ایمنی دارند.کمبود برخی ویتامین ها میتواند باعث سوء عملکرد اجزای ایمنی اکتسابی شود،در حالی که کاهش ویتامین های آنتی اکسیدانی دریافتی میتواند باعث انباشت اکسیدان های مشتق از فاگوسیت ها و مشارکت آنها در پیدایش شتاب آلود بیماری فرسایشی ناشی از آسیب اکسایش شود با وجود ارتباط آشکار بین عملکرد آنتی اکسیدانی و مواردی مانند آسیب خفیف دی ان ای ،کاهش پرواکسیداسیون چربی و کاهش ترانسفورماسیون وخیم در شرایط آزمایشگاهی و این فرضیه که اوج عملکرد پاسخهای ایمنی سلول میزبان ،تابع دسترسی کافی سلول های کار آمد ایمنی به ویتامین هاست تنها یک محرومیت طولانی مدت و شدید میتواند زمینه ساز عینی افزایش مواد عفونی باشد.آندرسون این بحث را به ظرفیت ذاتی ذخایر اجزاء ایمنی سلولی نسبت داده است .شواهد پذیرفتنی درباره آثار سودمند تنظیم ایمنی توسط ویتامین ها به ویژه ویتامین آ شماری از ویتامین های گروه ب (به ویژه ویتامین ب1)ویتامین سی،ویتامین دی،ویتامین ای و بتا –کاروتن در انسان وجود دارد که نقش فعال آنها در پیشبرد مطلوب پاسخ های مصنونیت ایمنی را نشان میدهد .پرو ویتامین های ویژه و دسته های دیگر از گروه های کاروتینوئید و فلانوئید ها ،آثار مضاعفی برای ورزشکاران دارد.
